Yine bir sohbeti yazacağım ama isim vermeden çünkü sohbetin kahramanı dertlimi dertli…

Adam hakkında aleni iddialar var…

Başlıyor konuşmaya:

-“Beni çekemiyorlar. Beni itibarsızlaştırmaya çalışıyorlar. Halbuki ben şöyle iyiyim, böyle güzelim. Yaptığım işi benden daha iyi yapan yok. Bunlar başarılı insanı haz etmiyorlar. Bunların bütün derdi bu.”

Öyle bir anlatıyor ki kendini, söylediklerini sonrasında hatırlasa, kendi kendine aşk olur.

Adam hakkında ciddi suçlamalar var mesela…

Yokmuş gibi yaşıyor…

Sorulduğunda ise başlıyor anlatmaya…

-“Yahu arkadaş benden ne istiyorlar bir türlü anlamadım? Ben kendi halinde, işime gücüme bakan, mazbut aile babası biriyim. İşimde gücümdeyim. İşte bunu bir türlü hazmedemiyorlar. Attıkları iftiranın, yaptıkları dedikodunun aslı astarı yok. Ne yapalım? Meyve veren ağaç taşlanırmış. Çekeceğiz bunu” diyor…

İşin kötü tarafı…

Hakkında ileri sürülen iddiaların ve ciddi suçlamaların doğru olduğunu herkes biliyor.

Ordu, Büyükşehir statüsüne sahip ama küçücük bir şehirden farksız…

Herkes kimin ne olduğunu, kimin ne yaptığını, kimin nasıl davrandığını biliyor.

Her türlü gelişmeden herkesin anında haberi oluyor.

Hakkında iddia ve suçlama yapılanlar bir sohbet ortamında “Bunlar tamamen yalan. Ben şöyleyim-böyleyim” diye masadakilere anlatanlar var ya, masadan kalkar kalkmaz, masada kalanların hakkında neler söylediğini de aslında çok iyi biliyor…