Son yıllarda Esnaf, tüccar ve sanayici zor durumda…
Çiftçisinden muhasebecisine, doktorundan Avukatına hemen her kesim ekonomik sıkıntının yarattığı olumsuzlukları bizzat yaşıyor.
Yukarıda saydığımız kesimler satış yapamıyor, önceden yaptığı satışın parasını tahsil edemiyor.
Durum son derece ciddi…
İşte böylesine ciddi ve sıkıntılı bir süreç yaşanırken, saydığımız tüm bu meslek sahipleri bir de bağlı oldukları mesleki odalara ödemek zorunda olduğu aidatlarla cebelleşiyor.
Aidatını ödeyemeyenler icraya veriliyor.
Üstelik…
Hiçbir meslek sahibi, bağlı oldukları odalara gönül rahatlığıyla aidat vermek istemiyor.
Hiçbir meslek sahibi, bağlı oldukları odalara zorunlu olarak verdikleri aidatların bir işe yaradığını düşünmüyor.
Hiçbir meslek sahibi, mecburen verdikleri aidatların, üyelerin çıkarları adına kullanıldığına inanmıyor.
İşin kötüsü…
Çoğu bu aidatların gereksiz yere harcandığını düşünüyor.
Çoğu, aidatlarla toplanan paralar sayesinde birilerinin lüks ve rahat içinde yaşadığına inanıyor.
Ve çoğu, odalara ödediği zorunlu aidatları haraç olarak nitelendiriyor.
Öte yandan…
Esnafından Tüccarına, Sanayicisinden Çiftçisine, Doktorundan, Eczacısına ve Avukatına kadar büyük bir kesim “Yılda 1-2 kez işimin düştüğü odaya her ay ve zorunlu olarak niçin aidat veriyorum?” diye sorguluyor.
Ekonomi tıkırında olsa, işler ve kazanç iyi olsa hiç mesele olmayacak oda aidatları meselesi, ekonomik sıkıntının had safhada olduğu şu günlerde, zor bir süreç yaşayan insanlara resmen batıyor…
Kiminle konuşsak:
-“Hükümet niçin ekonomik sıkıntının olumsuz etkisini azaltma adına bir kararname çıkartıp, üye aidatlarının belli bir süre alınma zorunluluğunu kaldırmıyor?” diye soruyor…
Hangisiyle dertleşsek:
-“Benim hakkımı koruma adına kurulan oda, aidat ödeyemediği için üyesini icraya vermeyi niçin geciktirmez?” diye sorguluyor…
Görünen o ki…
Herkesin işinin bozuk olduğu şu süreçte, oda üyeleri zorunlu oda aidatlarını yaşadıkları olumsuzlukların üzerine dikilmiş birer tüy gibi görüyor…