Biz Şarkiyeliyiz şükür, çocukluğumuz renkli olurdu, her gün okul harici bölümünde harlem çeteleri gibi hep bir arada olduğumuz ve bir arada vakit geçirdiğimiz bu sokağın renkleri çok aydınlıktı..
Bazı alanlar olsa da en çok oyun oynadığımız futbol alanımız bizim evin,yada başka evin avluları idi..
Orada toplanırdık, kiracılar, ailem, rahmetli Erol un ailesi ,yani amcam, yengem kızmazdı, burada oynayın bir yerlere gitmeyin derdi.
İddialı olurdu maçlar, aramıza giren tek yabancı olurdu oda helacı Ali…
Bir kalede helacı Ali, bir kalede kazan Mahmut ve hemen 5-5 takımlar yapılırdı, gıdibi Cafer, deli Fevzi, taş kafa Hamit, yağlı Mustafa, Behçet, Çift bacak Gazanfer, Ürüfet, Emin, Yavuz Köksal, Oğuz, yoluk Yılmaz, göden Faruk, Karadöt İbo, Temel Aşar, Göden Faruk,Oğuz Köksal,kalafat Orhan,İbiş,Münir, Halil ağbi,Seçkin ve ağbisi Şevket vs.
Ve evimizin önündeki o alanın tadı ve aldığımız zevk, hırs arzu, inat, kavganın tadını bugün ne oyunculuğumun ,ne antrenörlüğümün geçen uzun yılların almış değilim.diye geldiğimiz mabed değil durduğum yer.
O günkü çıraklığımızın bugünkü ustalığında bu yerdeyim.
Bu insanların hepside bugün şeker tadında, arada uğrar Halil in çay ocağın da oturup sohbet ederdik,bugün oda yok.
Hepimizde evli barklı ve çok farklı yerlerde ve de torun torba derdinde kafa beyin boklu dereli… Adamlığın kırk takla attığı bu alandan alınan zevk, heves hala damak tadında bildiğin.
Ölenlerimiz var acılarını duyduklarımız var, Allah rahmet etsin. Sağ olanlarımız var rabbim onlara dert vermesin.
Fakat o evimizin taş alanındaki maçların ve oynanan oyunların yapılan hareketlerin bugün takım halindeki maçlarda on binde bir benzerini bulamadığımdan olsa ki, hırçın sinirli ve agresif oluyorum.
Aradığım oyuncuların  yetenek ve kabiliyetlerindeki uyumsuzluğun tepe noktalarını gören olarak;” Hangi devirdeyiz de bunlar ne ya” diye ettiğim sitemlerde normal
Ama o günkü çocukların kabiliyet ve yeteneklerindeki uyumlu vals ve tangonun bugün büyük sahalarda olmayışının çirkinliği hem futbol dansını hem ayakları çirkin hale getirdiğinden ola ki midelerde gaz çok oluyor izlerken.
Aslında tat şurada idi, sokaklarda, mahallede ve bahçeli evlerin önünde yufka açan bizlere içine yağ sürüp uzatan teyzelerin ninelerin mübarek ellerinde.
Bugün apartman ve teknolojik yaşamın içinde organik olmayan bu gençlerde bunu bulmak zor…
Sen neler kaybettin bilmiyorsun bu betonlaşmış ilde be Ordu.
Neleri.