Yeni bir yıl için yıllardır hep isteriz hem de bir öncekine göre oldukça artan bir sayıyla. Barış getirsin deriz, huzur, sıhhat getirsin isteriz, bolluk, refah dileriz. Hem de sadece kendimiz için değil, tüm eş dost, akraba, tanıdık hatta tanımadıklarımıza da. Yetinmeyiz, kimimiz kent ahalisini kimimiz milleti, kimimiz de ümmeti dâhil ederiz temenni halkamıza.

Duaya çok inanırım, Dedem rahmetli de inanırdı, “dua et torunum” derdi “dua et, Allah’a inan ve teslim ol.” İlk duaları dedem ve anneannemden öğrenmiştim, yatarken ve de kalkarken muhakkak dua ederdim, hala da ederim.

Anneannemin dualarında para pul yoktu, makam mevki de yoktu ama doğruluk vardı, edep, adap, haya, iman vardı. “Allah’ım beni doğruluktan ayırma” derdik her duada “dostu yerindirip düşmanı sevindirme, yüzümüzü kara çıkartma” derdik.  Allah’tan bizi “Namerde muhtaç etmemesi” dilerdik. Ve her duamızda mutlaka “Allah’ım beni ve kardeşlerimi anneme, babama, aileme, milletime, dinime ve devletime hayırlı evlat eyle” diye yalvarırdık.

Yeni bir yıla girerken yine dua ediyoruz, yine dualar edeceğiz, zaten hep ediyoruz, hep de edeceğiz. İnanan insanın dua için vesileye ihtiyacı mı var? Ama alışkanlık işte, belli zamanlarda -kimileri o zamanlara karşı çıksa da- artık adet olmuş hayırlar dilemek. Bundan önceki dileklerin gerçekleşmemiş olması bundan sonraki dileklerin de gerçekleşmeyeceği anlamına gelmez ki? Kaldı ki öyle olsa bile kula düşen istemektir.

Ben aklın ve imanın ilahi bir potada kaynayarak milletin ve ümmetin geleceğinin bilimin rehberliğinde şekilleneceği, kinin, garezin, kıskançlıkların, nefretin,  haset ve fesadın ebediyen yok olacağı, onun yerine sevgi, saygı ve fedakarlığın hakim olacağı bir yeni dönem diliyorum Yüce Allah’tan.

Ben, yalanın, riyanın, hırsızlığın, gaspın ve yağmanın olmadığı, tüyü bitmedik yetim hakkının titizlikle korunduğu ve emanete sadakatin namustan sayıldığı günler için yalvarıyorum âlemlerin sahibi Yüce Allah’ıma.