Siyasette yaşanan bazı olaylar ne kadar enteresan değil mi?
Aynı olay durulduğu yere göre farklı yorumlanabiliyor.
Örneğin:
Yılların MHP’lisi, yıllarca fikir mücadelesi içinde olduğu CHP’ye geçiveriyor.
Bir anda MHP’lilerin gözünde “Hain” olurken, katıldığı CHP’lilerin nazarında da “Kahraman” oluyor.
Koyu CHP’li mesela. Ne oluyorsa oluyor ve bir anda AKP saflarına katılıyor.
CHP’liler için “Satılmış” biri oluyor anında. AKP ise onunla gurur duyuyor.
AKP’li birini düşünün.
Partisi için verdiği onca mücadele sonrasında bir de bakıyorsunuz CHP’de almış soluğu.
AKP çevresinde “Onursuz” biri olurken, partisini tercih ettiği için MHP bağrına basıyor.
Sonuç olarak…
Yapılan iş aynı.
Yani…
Birinin  partisinden çeşitli nedenlerle istifa etmesi ve başka bir partiye geçmesi.
İstifa edilen partide, hakkında söylenmedik laf bırakılmıyor, gittiği partide ise, hakkında yapılmadık övgü kalmıyor.
Aslına bakarsanız,  partisinden istifa edip başka partiye gidenle, başka  partiden istifa edip kendi partisine gelen aynı eylemin içinde.
Ama istifa edip giden “Menfaatçi”, istifa edip gelen ise “Doğru yolu bulan” oluyor.
-Partisini bırakan “Çıkarcı”, başka partiyi bırakan “Namuslu”
-Partisiyle yollarını ayıran “Kalleş”, başka partide partisiyle yollarını ayıran “Vatansever”
-Ayrılıp giden  “İkbal peşinde”, başka partiden ayrılan “vatan derdinde”
Nedendir bilinmez giden ile gelen hiç aynı kefede tartılmıyor.
Bakış açısı öylesine mantıktan uzak ki, herkes partisinden istifa edip başka partiye geçenleri, kendi bulunduğu parti noktasından değerlendiriyor.
Kısacası…
Partisinden istifa eden ve başka partiye geçen, her kim olursa olsun aynı değerlendirmeye tabi tutulması gerekirken…
Ne yazıktır ki, bizim dar zihniyetli siyasetçilerimiz “Gelene Ağam, gidene Hain” deme alışkanlığından bir türlü vaz geçmiyor.
Ne de olsa, gidenin arkasından konuşup, gelene de yağ çekme alışkanlığımız ruhumuza kadar işlemiş.